قانون مدنی در چند حالت این وضع را پیش بینی کرده است :
1- ماده 1101، هر گاه عقد نکاح قبل از نزدیکی به جهتی فسخ شود زن حق مهر ندارد مگر در صورتی که موجب فسخ عنن باشد که در این صورت با وجود فسخ نکاح، زن، مستحق نصف مهر است .
2- ماده 1098، در صورتی که عقد نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده و نزدیکی واقع نشده، زن حق مهر ندارد و اگر مهریه را گرفته، شوهر می تواند آن را استرداد نماید.
و شایان توجه است که در مقابل قانونگذاردر ماده 1085 قانون مدنی تصریح کرده است:
زن میتواند تا مهر به او تسلیم نشده از ایفاء وظائفی که در مقابل شوهر دارد، امتناع کند مشروط بر اینکه مهر او حال باشد و این امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود ( حق حبس)
و حتی قانون مدنی در ماده 1087 اشعار دارد: اگر در نکاح دائم، مهر، ذکر نشده یا عدم مهر شرط شده باشد نکاح صحیح است و طرفین میتوانند بعد از عقد مهر را به تراضی معین کنند و اگر قبل از تراضی بر مهر معین بین آن ها نزدیکی واقع شود، زوجه مستحق مهرالمثل خواهد بود.
و یا حتی در صورتی که زوجین در خصوص مهریه و میزان و تعیین نوع آن، توافق نکرده باشند، قانونگذار در ماده 1100 قانون مدنی چنین تعیین تکلیف نموده است : در صورتی مهرالمسمی مجهول (1) باشد یا مالیت نداشته باشد(2) یا ملک غیر باشد (3) در صورت اول و دوم زن مستحق مهرالمثل خواهد بود و در صورت سوم مستحق مثل یا قیمت آن خواهد بود مگر اینکه صاحب مال اجازه نماید.