نحله و اجرت المثل

تعیین مقدار نحله و شرایط مطالبه آن

عدم قابلیت جمع بین اجرت المثل و نحله متکی بر نص قانونی است .

درابتدا بهتر است به  تعریف نحله از منظر قانون بپدازیم…

بند «ب» تبصره 6 قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مشعر است : در غیر مورد بند «الف» با توجه به سنوات زندگی مشترک و نوع کارهایی که زوجه در خانه شوهر انجام داده و وسع مالی زوج، دادگاه مبلغی را از باب بخشش (نحله) برای زوجه تعیین می‌نماید.

بیان قانونگذار این است که وقتی شرایط مندرج در بند «الف» تبصره 6 ماده واحده احراز نشد، مطابق بند «ب» برای پرداخت نحله باید سنوات زندگی مشترک و نوع کارهای زن در منزل محاسبه شود تا مقدار نحله معین گردد.

بنابراین با وجود شرایط لازم برای پرداخت اجرت المثل نوبت به نحله نمی رسد. در بند « الف تبصره 6 » همان قانون به شرایط استحقاق زن برای مطالبه اجرت المثل اشاره شده است .

قانونگذار سه شرط کلی را برای قابلیت مطالبه اجرت المثل کار منزل پذیرفته است:

1)- اجرت‌المثل در هنگام طلاق قابل پرداخت است.

2)- طلاق به خواست زوجه نباشد.

3)- چنانچه طلاق هم به درخواست مرد باشد، نباید ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار وی باشد.

دو شرط دیگر نیز از شرائط استحقاق زن برای اجرت المثل می باشد:

1)- کار زن در منزل به دستور مرد انجام شده باشد.

2)- قصد زن بر عدم تبرع برای دادگاه اثبات شود.